'mobile app voor de ziel'

Naast minister ben ik ook kunstenaar. Of, naast kunstenaar ben ik minister, net hoe je het wilt zien. Als kunstenaar zijnde ontspruit er tastbaar werk onder mijn handen. Een van mijn meest recente projecten is het ontwerpen van een inzending voor de internationale ontwerpwedstrijd New Traditional Jewellery. Uitgangspunt is, om geïnspireerd door het verleden, een hedendaags sieraad te ontwerpen. Thema 2012 is 'Nieuwe Nomaden':

-------------------------------------------------------------------------------------------------

‘New Nomads’ verwijst voor mij naar pelgrimage voor de geest. Het huidige digitale tijdperk vraagt om innerlijke souplesse om de constante stroom aan informatie te kunnen filteren. Wat laat je toe in je leven en wat is overtollige ruis? Het hectische heden vereist nieuwe competenties. Daarom heb ik een pelgrims-tool ontworpen, een vitaal filterorgaan om de essentie te traceren. Een ‘mobile app voor de ziel', als wegwijzer van de toekomst.

Mijn sieraad is geïnspireerd op de Sint-Jacobsschelp, eeuwenoud herkenningsteken van pelgrims. Symbool voor het openstellen voor het nieuwe en het loslaten van het oude…

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Mijn inzending is door de jury uitgekozen en van 1 t/m 4 november te zien in de Westergasfabriek, Amsterdam tijdens SIERAAD en vervolgens in het Museum Moderne Kunst Arnhem (24 november 2012 t/m 31 maart 2013)

reageren? klik hier...

komitee ter aanmoediging van de innerlijke kernkracht

reageren? van harte toejuichen? klik hier...

vruchtbaar debat

reageren? meepraten? klik hier...

zoet

reageren? hongerig? klik hier...

toevallig straatmuseum

Na alle overweldigende kunstbelevenissen op Robodock en Kunstrai werd ik vandaag plots geraakt door een ongeorganiseerd stelletje 'achteloze achterblijfsels'. Een ingetogen minimuseum, bestaande uit: een ter ziele gegane kever, een grijsglimmende larve, een puntgave paardebloempluis, een paar halfverteerde blaadjes en nog wat ondefinieerbare organische kleinoden. Terwijl ik dit charmante stilleven vastlegde, gluurden nieuwsgierige passanten stiekem mee over mijn schouder. Ze hoopten waarschijnlijk een glimp op te vangen van een of andere spectaculaire ontdekking, maar dropen licht verontwaardigd af toen ze in de gaten kregen dat er slechts 'straatvuil' in het spel was. Voor wie het wil zien, ligt de kunst eenvoudigweg voor het oprapen...

reageren? geluk gevonden? klik hier...

nachtuiltje

Dit rafelige wezen besloot mijn leven binnen te fladderen. De eerste kennismaking vervulde me met diepe verwondering vermengd met licht gegniffel. Heeft dit dier wellicht de hoofdprijs gewonnen tijdens de jaarlijkse Ontwerp-Wedstrijd voor Geleedpotigen? Keerde het zielstevreden huiswaarts met de Wisselbokaal, de jury en het publiek in verbijstering achterlatend?  Het mysterieuze schepsel zit nu de hele dag in een hoekje oogverblindend mooi te zijn, nietsvermoedend over wat zij teweeg brengt bij haar toeschouwers. Inclusief feestelijke uitdossing is ze in stilte zichzelf...

reageren? ontpopt? klik hier...

pleziermier

reageren? mierakel melden? klik hier...

aardappelontvangst?!

Zag een intrigerend bord: 'Aardappel-Ontvangst'. Stelde me er een charmant comité van beleefde dames bij voor, dagelijks druk met het verwelkomen van popelende Piepers. Maar helaas weet ik wel beter. Bonkige Bintjes en onwetende Opperdoezers worden vriendelijk naar binnen verleid, een ongewisse toekomst tegemoet. Geboend en geschild worden ze in al hun naakte kwetsbaarheid verwerkt tot voorgebakken friet en papperige puree. Ontdaan van iedere glimp persoonlijkheid verdwijnen ze geruisloos in luchtdichte verpakkingen. Gelukkig laten de eigenzinnige Eigenheimers zich mooi niet kisten. In tegenstelling tot hun samengeperste soortgenoten zullen zij dit onoprechte onthaal glunderend afslaan. Liever Geen ontvangst dan berooid achterblijven...

reageren? ergens ingetuind? klik hier...

vogelzaad

De verwonderingen dwarrelen soms zomaar onverwachts voorbij. In dit geval een authentieke Roze boodschappenlijst; verfrommeld, verloren en verwaaid door de wind. Koffie, eieren, soda, frolic, prei, antiflu, zuurkool met worst, capucijners met bruine bonen en klapstuk, een kaart voor maike en......Vogelzaad. Een Kaart voor Maike maakt prompt nieuwsgierig en blij: is ze jarig of vreugdevol bezwangerd? Maar Vogelzaad wakkert pas echt de lentegevoelens aan: alle eieren hoopvol bevrucht en de prille uitbarsting nabij. De belofte van Vers Vogelkroost doet acuut alle handgeschreven verlangens vergeten...

reageren? vol verwachting? klik hier...

JA

Onder een aftandse brug trof ik tussen het roestige staal levensgroot het woord JA. Niet 'JA....maar' of 'JA....misschien', maar slecht deze twee letters. Een resoluut JA! Zonder JA, geen Nee. Zonder JA geen ontluiking of groei, want alles in de wereld valt of staat met het woord JA. Aan alle openbaringen gaat een besluit vooraf. Stel dat de zon een dag geen zin zou hebben en tot Nee besloot? (geen opkomst vandaag, sorry...). Acuut zouden alle natuurlijke processen van slag zijn. De krokussen zouden zichzelf niet blootgeven, de paaskuikens durfden van schrik hun ei niet uit en alle blad bleef mokkend in de knop. Daarom vandaag voor alles en iedereen: een volmondig JAAA!

reageren? besluiteloos? klik hier...

hoofdeloze hommel

Lente, de bijen zoemen, de hommels hummen. Behalve deze die ik vond: zonder hoofd, dus gedachteloos. Als een kip zonder kop zwabberde ie door het leven, de arme ziel. Zonder hoofd kom je helaas niet ver: het hart kan nog zo gloeiend kloppen, de verlangens kunnen nog zo wild, de voornemens bloedserieus, de levensopvattingen woest overtuigend, als dit alles niet gekoppeld is aan een degelijk stel hersens, is het bij voorbaat kansloos. Mensen en dieren zijn dusdanig ontworpen dat iedere romp is voorzien van een afgemeten portie verstand. Meestal is dat best handig, behalve op die dagen dat je een punthoofd krijgt van alles en je het liefst je kop in het zand zou willen steken. Dagen dat je jezelf voor eventjes een Hoofdeloze Hommel zou wensen...

reageren? geen hoofdprijs ontvangen? klik hier...

sneue planten paradijs

Met het aantreden van de lente, groeit het verlangen naar verse planten en vrolijke bloemen, vaak gestild door de aanschaf van een wegwerpexemplaar in supermarkt of tankstation. Als eerbetoon aan dit haastig opgekweekte voorjaarsgeluk, gunde ik een gekregen bosje Tulpen extra bonusdagen. En... oh oh oh, wat genoten ze ervan, kronkelend van vreugde in hun vaasje. Verloren iedere dag een beetje kleur, maar ter compensatie hervormden ze zichzelf van binnenuit met sierlijke bewegingen.

Hoe zou het zijn om een SneuePlantenParadijs op te richten? Waar ze glunderend een tweede leven mogen starten, schalks lonkend op een frisse vensterbank hun oude dag kunnen slijten. Tot ze op een gegeven moment, tevreden uitgebloeid, Zelf besluiten om het aardse te verruilen voor het eeuwige...

reageren? sneue sanseveria inleveren? klik hier...

op een dag...

reageren? vergeten wie je bent? klik hier...

dagelijkse portie warmte

In deze barre kou stuitte ik onverwachts op een wonderlijk groepje Zachte Stakkers. Ooit genoeglijk in winterslaap, dicht tegen elkaar aan geschurkt, maar plots overvallen door winterse perikelen. Hoopvol keken sommigen me aan, m'n ministerhart kromp ineen van medelij. Hier was spoed geboden, er restte mij niks anders dan de hele familie uit hun bevroren positie te hakken en bij de kachel te laten ontdooien. In een mum van tijd kwamen deze lieve pluiswezens gelukkig weer tot leven. Een dagelijkse portie warmte doet blijkbaar zelfs de kleinste harten smelten...

reageren? verkleumd? klik hier...

ode aan de rare snuiters

Ode aan de Rare Snuiters. De onvolmaakte groentes, de paprika's met twee steeltjes, de aardappels met enthousiaste spruitgroeisels, de siamese winterwortelen en alle andere aandoenlijke plantaardige schepsels. Meestal halen deze bijzondere exemplaren de groentewinkel niet, de selectie is streng en zogenaamd rechtvaardig. Wie afwijkt van de massa wordt er meedogenloos uitgefilterd. Wie de x-factor mist, zal nooit op tafel belanden bij het kieskeurige publiek. Maar regelmatig glipt er tot mijn grote vreugde wel eens een vermeende vreemdeling tussendoor. Het oog van sorteermachine of keurmeester voorbij. Zo kwam het dat deze champignon als gespleten persoonlijkheid op mijn snijplank belandde. Hoewel z'n hoedje niet geheel volgens de norm was, bleek het een bijzonder goedgemutste ziel. Ereplaats op mijn bord...

reageren? rare snuiters in je soep? klik hier...

oplaadpunt voor het hart

Het nieuwe jaar is nog maar nauwelijks van start of er diende zich spontaan een warm hart aan. Kreeg het kado van een lieve bloglezer! Geen kloppend hart, maar een ouderwets Stempel-hart, om reservewarmte te creëren wanneer je eigen hart een pleister nodig heeft. Geniale uitvinding voor gevallen van hartzeer, droefhart of gebroken hart. Soms is een hart slechts kort ineen gekrompen, een moment, een uurtje of hooguit een paar dagen. In andere gevallen kan het weken, maanden, soms jaren duren voordat pijn gesmolten is en het hart uitgedeukt haar levensreis kan hervatten. Voor iedereen die vandaag wel een scheutje warmte kan gebruiken stempelde ik er lustig op los. Oneindige warmte vermenigvuldigde zich, als een krachtig oplaadpunt voor het hart...

reageren? hart onder de riem? klik hier...                                                  

aandachtstrekkers

Het verse jaar is begonnen, welkom! Notabene op de allereerste dag van 2012 kruisten deze wonderlijke vruchten mijn pad. Van de boom gevallen sneue sier-appeltjes, verkleumd en modderig. Ze piepten zachtjes om hulp en ik raapte ze voorzichtig. Hun mondhoeken krulden onmiddelijk van plezier en dankbaarheid. Ik warmde ze in mijn handen en een niet aflatende stroom van woorden kwam op gang. Hoe een beetje aandacht wonderen kan doen! Zelfs de meest verloren gewaande schepsels knappen er van op. Ik wens je een jaar vol toewijding voor datgene wat het meest je aandacht nodig heeft...

reageren? aandacht nodig? klik hier...

hartelijk 2012!

Een gelukkiger afsluiting van het blogjaar kan ik mij niet wensen! Kijk ik nietsvermoedend om mij heen, zie ik plots een ingenieus aangeknaagd stuk winterwortel. Niet zomaar woest opgevroten door een of andere onverlaat, nee, keurig patroonsgewijs rondgesmikkeld door 2 baby-Slakken! Dat vroeg natuurlijk om een nadere kennismaking met dit stelletje getalenteerde wezens. Kon helaas geen handen schudden met ze, maar bij wijze van groet, staken ze hun voelsprieten vrolijk uit. Samen met mijn nieuwe Slakkenvrienden wens ik je een ontroerend mooi jaar, vol van verwondering, warmte en inspiratie. Dank voor het lezen van mijn blog + Hartelijk 2012!

reageren? klik hier...

wedergeboorte

Ik ervaar het als innerlijke noodzaak om uit verloren gewaande en sneue restmaterialen, nieuw leven geboren te laten worden. Mijn Zielsbibliotheek aan beelden projecteer ik het liefst op organisch materiaal. Kan niet anders dan diep geraakt worden door de kwetsbare en nakende schoonheid ervan. De weerbarstige materie smeekt me, zachtjes maar duidelijk hoorbaar, om de dialoog aan te gaan. Door bijna letterlijk in de huid te kruipen en aandachtig te luisteren, geeft ze uiteindelijk dankbaar haar geheimen aan mij prijs. En zo gebeurde het dat achteloze afvalstukjes geitehuid een Wedergeboorte beleefden, op magische wijze herrezen als koraal-achtige substantie...

reageren? klik hier...

bot/hoef/koraal

Hoe zou de wereld eruit zien zonder Structuren? Wat, als alles om ons heen uit dezelfde gladgestreken materie zou zijn opgebouwd? Spookgedachte! Gelukkig zijn we omringd met een enorme diversiteit aan materiaalvormen. Mijn hart gaat sneller bonzen van vreemdsoortige achterblijfsels uit zee of aarde, die fascinerende sporen van ontstaansgeschiedenis tonen. Tientallen holtes vormen samengebundeld ingenieuze gehelen. Op zich zelf staand zijn het slechts vergeefse openingen, maar aaneengeregen krijgen ze op slag bestaansrecht, betekenis en titel. Bot, Hoef, Koraal. Keer op keer raak ik diep geroerd bij de aanblik van Oerstructuren, vormen die kloppen tot in de kern...

reageren? structuurloos? klik hier...

feestelijke infiltrant

Zit ik midden in een creatieve flow, nestelt zich plotsklaps een Lieveheersbeest in mijn materiaal. Onbegrensde verkenningtocht, z'n vrolijke vleugels trillend van opwinding. Een feestelijke infiltrant in mijn stille scheppingsproces. Wat zou zo'n klein wezen bezielen om zich opgetogen te verplaatsen in een stugge kluwen van millimeterdunne reepjes geitehuid?  Zou hij geïnspireerd raken? Spontane scheppingsdrang voelen? Zou er iets wezenlijks worden aangewakkerd in z'n stippelziel? Vreemd genoeg voelde ik een soort van 'collegiale connectie'. Zo intens en onbevangen als dit beestje op ontdekkingsreis was, zo verlies ik mezelf ook graag in verwondering. Nooit gedacht dat ik me nog eens zou kunnen identificeren met een bevlogen Spikkelkever...

reageren? uitgestippeld? klik hier...

walvismoederschip

Soms tref je van die woorden. Woorden die dwars door je ziel snijden en zich nestelen in je hart. Het woord 'Walvismoederschip' trof ik recentelijk aan tijdens een spannende struintocht door de geheime archieven van voormalig scheepswerf NDSM in A'dam. Het sprak diep tot mijn verbeelding. Een schip voor Walvismoeders? Een drijvende locatie waar walvissen in alle rust kunnen bevallen en trots leren moederen over hun dierbare kroost? Met m'n hoofd overstromend van poëtische beelden, viel de werkelijke betekenis van dit woord nogal rauw op m'n dak.

'Walvismoederschip' bleek namelijk de werktitel te zijn voor de bouw van de Willem Barentsz I, fabriekschip voor de walvisjacht dat tevens diende als moederschip voor de vloot vangschepen. Het werd in de vorige eeuw gebruikt voor walvisvaartexpedities rond Antartica door de Nederlandsche Maatschappij voor de Walvischvaart. In plaats van deze waarachtige betekenis aan dit woord toe te willen kennen, blijf ik toch liever koppig m'n oorspronkelijke invulling geven aan deze ontroerende scheepstitel. Omdat ik nou eenmaal graag m'n eigen werkelijkheid creëer...

reageren? moederziel alleen? klik hier...

kermit

Ach, lieve Kermit... in verdroogde toestand, kwaakloos en stil. Zo gaat dat soms met waterdieren die zich de weg terug niet meer kunnen heugen.  Dit kikkerjong beleefde een roemloos einde op een kille lemen vloer. Het tere skeletje in gebogen houding, blijkbaar springklaar voor verse avonturen. Vanuit heel m'n hart gunde ik 'm een ademend bestaan. Z'n pad leidde echter niet naar vijver of sloot, maar naar mijn wonderkabinet, een aandoenlijke verzameling van dieren en dingen die niet meer te redden waren. Ooit gefixeerd gevonden in z'n laatste levensstuip, nu voor eeuwig gekoesterd...

reageren? opkikkertje nodig? klik hier...

raadsel

Ook wel eens verbaasd over die piepkleine gaatjes in een hazelnoot? Gaat er iets in of komt er iets uit? Raadselachtige herfstoverpeinzing...Blijkt het een geboortegang van de Snuitkever te zijn, die de hazelnoot als tijdelijk onderkomen heeft gebruikt. Deze Curculio Nucum boort zich met z'n gigantische snuit als een volleerd schrijnwerker een weg naar buiten, de wilde wereld tegemoet. Geraakt door de dapperheid van z'n ontluikende bestaan, gun ik deze Rare Snuiter alle wind in de zeilen. Een steuntje in de rug om moeiteloos de woelige baren te trotseren en onstuimige verlangens te verwezenlijken...

reageren? raadsel? klik hier...

gelukkig

Nou, liep ik dus zomaar ergens op deze aarde, struikelde ik bijna over het Roze Geluk! In vette letters neergekledderd op het kille plaveisel. Het was hoogstwaarschijnlijk niet bedoeld als pleisterplaats, als plek waar troostwindsels om harten worden geplakt en krokodillentranen worden gedroogd. Als plek voor het tijdelijk vergeten van doordeweekse droefenis. Als plek waar het doen van een nutteloos dwaas dansje heel normaal is. Als plek waar niemand raar opkijkt van zichzelf of van de ander. Waar vreemde vogels glunderend balanceren op rafelige lijntjes. Waar je onbeperkt en geheel kosteloos geluk kunt tappen in een afgedankt emmertje of versleten theemuts. Nee, dat was vast heus allemaal niet de bedoeling. Maar, wat zou het een woest genoegen zijn wanneer er op iedere straathoek zo'n feestelijk Gelukspunt geschilderd was...

reageren? roze verf? klik hier...

soep/puree

Zie hier de teleurstellende tomatenoogst 2011. Door de regenachtige zomer konden deze tomaatjes niet volledig tot hun recht komen en groeiden ze slechts uit tot sneue exemplaren. Kunst is om deze herfstige verschrompeling te transformeren in een positieve uitdaging. In groeikansen voor volgend jaar wellicht? In lonkende kiemkracht? Twee van deze tomaten hebben hun teleurstelling aan de kant geschoven en verheugen zich alvast op een nieuwe ronde, de anderen bevinden zich momenteel nog in een zuur+treurig proces. Hopelijk kunnen die goedgemutste twee de rest lichtjes aansporen tot glimlachen, goeie moed verzamelen en vertrouwen op een geweldig nieuw seizoen. Zet de pan maar vast klaar, voor soep of puree, zie maar...

reageren? in de puree? klik hier...

Sss...

Kijk, da's nou echt geluk hebben! Als minister alias roze-straatvondsten-verzamelaar door de wereld scharrelen en dan plots de letter S treffen, slordig uitgevoerd in roze tape. Raadselachtig! De S van wat precies? Struisvogelpolitiek? Sinterklaas? Schaduwkabinet? Steengrill? Schokschouderen? Straatverbod? Stoelendans? Schijnbeweging? Stroomversnelling? Schuilplaats? Schoorvoetend? Smeltpunt? Scheefgroei? Schipbreuk? Sprakeloos?

Het zal altijd een mysterie blijven en daarom besloot ik ter plekke om deze letter S toe te wijzen aan alle Slakken. Als baken in de stad, zodat ze veilig en ongestoord in eigen tempo kunnen samenscholen. Ideale situatie zou natuurlijk zijn wanneer ze overal op aarde sloom zichzelf konden zijn, maar in deze jachtige tijd, blijkt zo'n Slakkenstandplaats toch in een behoefte te voorzien. Nou vooruit: ook mensenkinderen die de huidige haast niet helemaal kunnen bijbenen, mogen gerust ssstilletjes aanschuiven...

reageren? ssspoorloos? klik hier...

wonder

Zou het handig zijn wanneer alle wonderen aangeduid worden met een rafelig vlaggetje? Dat je alleen maar hoeft te speuren naar miraculeuze tekens, geplaatst door een ander? Denk van niet, je bezit uiteindelijk zelf het zuiverste verwonderkompas! Zodra je eigenste hart op hol slaat weet je dat je bent geraakt door een onverklaarbaar verschijnsel, zo eentje waar je van gaat stralen. De een valt bijna om van verwondering bij de aanblik van een woest aangevreten paddestoel, de ander wanneer er een stelletje smoorverliefde slakken traag passeert. De wonderen zijn gelukkig de wereld nog niet uit...

reageren? geen wonder? klik hier...

vreemde vogel

Sinds een tijdje verzamel ik Roze Straatvondsten. Strikt kleurgebonden omdat de verzameldrang anders uit de hand loopt. De wereld is namelijk nogal rijk gevuld met ontroering: tussen trottoirtegels peuter ik moois, uit gootjes tover ik vergane glorie. Mijn ministergeluk kan niet op wanneer er spontaan een roze vondst opduikt. Soms tot tranens toe geroerd stop ik het tere geluk in m'n verzameldoosje. Roze verwondering, roze troost, roze vogelvreugde...

reageren? roze vondst melden? klik hier...

dierendag

Op dierendag is er aandacht voor alle huisdieren. Maar wie denkt er aan onze slijmerige Slakkenvrienden? Ook die kunnen wel wat extra liefde gebruiken :) Daarom mogen ze vandaag de hele dag hun roze feestmutsjes op en wacht er een feestelijk Slakkenbuffet. Dat ze nog maar lang en gelukkig mogen leven...

reageren? niet goed gemutst? klik hier...

dappere biet

Soms tref je ze zomaar ergens aan: dappere Bieten. Deze ontmoette ik in een geweldig gesorteerde groentewinkel, als onderdeel van een 5 kilo zak. Raadselachtig vind ik het, waarom nou juist deze ene Biet het in z'n rode hoofd krijgt te willen ontsnappen uit het benauwde netje, terwijl z'n bietenvrienden rustig afwachten totdat ze in salade of soep verdwijnen. Duidelijk een stoer exemplaar, die z'n levenskracht wil tentoonspreiden en de wereld wil laten zien wat een groeipotentie er schuil gaat onder z'n modderige bietenvelletje. Een dappere Biet! 

reageren? ontroerende groente ontmoet? klik hier...

(ont)roerdomp

Wel eens een (ont)Roerdomp gezien? Denk dat deze vreemde vogel er ongeveer zo uit ziet als hierboven. Wat ik persoonlijk nogal ontroerend vind aan de echte Roerdomp, is dat het een vogel is die een pol riet kan imiteren door stokstijf rechtop te staan. Onzichtbaar dus voor velen. Alleen wie door z'n mysterieuze verdwijntrucs heen kan kijken laat hij toe in zijn vogelhart...

reageren? vreemde vogel gezien? klik hier...

reddingsvestje voor een duinpad

Ik wil graag het licht laten schijnen op een serie aandoenlijke reddingsvestjes voor kleine dieren, zoals deze, speciaal ontworpen voor een Duinpadje. Met uiterste precisie gemaakt van vissenhuid, door kunstenares Helene Min. 

Wat zou het mooi zijn wanneer ook ieder mens een reddingsvest op maat had, een omhullend schild van warmte, perfect passend bij het binnenste zielezelf. Om aan te trekken gedurende sneue levensmomenten of tijdens wankele fases, zodat je jezelf kunt redden en zodoende dapper blijft drijven...

reageren? gered worden? klik hier...

afscheid van mevrouw muis

Soms is het te laat voor een pleister op het hart. Dan is het leed al geschied, het hart koud en stil. Als minister kon ik van dienst zijn door een waardige afscheidsceremonie te organiseren. Mevrouw Muis had niet veel wensen, een geborduurd  papieren kistje en een blokje kaas waren voldoende. In besloten kring kreeg ze een gepast vaarwel, een laatste rustplek onder een koesterend laagje aarde. Dag lieve Mevrouw Muis, rust zacht...

reageren? pleister op je hart? klik hier...

slakkenfuifje

Slakken weten mij regelmatig te ontroeren en dan vooral de naakte variant. Kruist er zo'n dakloos zwart beestje met voelsprieten mijn pad, dan voel ik altijd de neiging om een huisje voor 'm te punniken. Een warm holletje, als schuilplek in barre tijden. Om de geboorte van deze blog te vieren, nodigde ik daarom mijn Slakkenvrienden uit. Het bleken heuse feestnummers, het werd een dolle boel. De naaktslak als ultiem symbool van tevreden onthaasting...

reageren? iets te vieren? klik hier...